ดาวคู่เดือน

“ใครอีกคน”

ในคืนที่ท้องฟ้าสดใสไม่มีแม้เมฆสักก้อนที่บดบังดวงดาวที่พยายามส่องแสงเคียงคู่พระจันทร์ เปรียบเหมือนเคียงเดือนหญิงสาวที่ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาแค่ในนาม ของนักธุรกิจหนุ่มที่ถูกกล่าวถึงในด้านความเจ้าชู้ รัตติกรชายคนเดียวที่เคียงเดือนรักและมอบทั้งชีวิตที่เหลือให้ แต่ความเจ้าชู้ของเขาก็ทำให้หญิงสาวเจ็บปวดและทุกข์ระทมดั่งอยู่ในกรงทอง.....

“คุณจะไปไหนคะ นี่มันวันครบรอบของเรานะคุณรัตติกร”

เธอได้แต่ยืนมองผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีแต่งตัวและเดินผ่านหน้าเธอออกจากบ้านไปโดยที่ไม่ได้คำตอบอะไรกลับมา ได้แต่คิดแล้วสงสัยว่าแท้จริงแล้วเธอเป็นอะไรในสายตาเขากันแน่แต่งกับผู้ชายคนนี้มาเป็นปี แค่เดินใกล้เธอเขายังไม่อยากจะเฉียดเข้ามาใกล้เพราะเป็นเธอหรือเปล่าเขาเลยเลือกที่จะมองผ่าน

“เฮ้ย.....ไอ้กรมาแล้วเว้ย”

เสียงโห่เรียกของชายหนุ่มซึ่งเป็นเจ้าของวันเกิดในคืนนี้ ธารา ชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อเรื่องเสือตัวพ่อ ที่หญิงใดก็ตามที่ได้สบตากับเขาแล้วก็ต้องคลานมาสยบแทบเท้าแน่นอนว่าเขาต้องเป็นเพื่อนแก๊งเดียวกับรัตติกร

“ไอ้ธารามึงคิดว่าคนอย่าง คุณกรจะไม่มางานรวมหญิงเหรอวะ”

เสียงของใครอีกโผล่ขึ้นตามมาติดๆเขาคือ พีเจ ชายหนุ่มคนเดียวในแก๊งที่ดูท่าทางแล้วจะไว้วางใจในเรื่องผู้หญิงได้มากที่สุดเขาได้ชื่อว่าเป็น เจ้าชายเยือกเย็น ด้วยใบหน้าที่นิ่งเรียบและนิสัยที่แทบจะไม่มีใครกล้าเข้าใกล้นอกจากเพื่อนของเขาแล้ว ก็ไม่มีใครที่กล้าจะเข้าใกล้เขาอีกเลย

“งานนี้กูไม่พลาดหรอก”

“วันนี้วันครบรอบแต่งงานของมึง ไม่อยู่กับน้องหน่อยหรอวะ”

“มึงจะไปถามกวนประสาทมันทำไมไอ้เจ”

“กูแค่ถามครับคุณธารา”

“ถ้าพวกมึงสองคนว่างมาถามกูเรื่องพวกนี้ ก็เก็บปากไว้กินเหล้า”

มีหรือที่ผู้ถูกถามจะชอบใจเขานั้นไม่ชอบที่มีใครมาถามถึงผู้หญิงที่เขาเกียด ใช่เคียงเดือนเป็นผู้หญิงคนเดียวที่รัตติกรไม่ชอบเอาเสียเลย เพียงเพราะเขากับเคียงเดือนนั้นถูกคลุมถุงชนจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเพื่อธุรกิจที่จะรวมเป็นทองแผ่นเดียวกัน

01:46

      เคียงเดือนผู้ที่นั่งรอผู้เป็นสามีลับบ้าน ตั้งแต่เขาก้าวขาออกไปเธอก็นั่งร้องไห้เสียใจที่ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันครบรอบของเราแท้ๆแต่ชายผู้เป็นที่รักกลับทิ้งให้เธอต้องนั่งฉลองวันครบรอบเพียงลำพัง

“คุณเคยคิดจะรักฉันบ้างไหมนะ”

น้ำเสียงที่กลั่นออกมาปนเสียงสะอื้นที่ผ่านการร้องไห้อย่างหนักนั่นรับรู้ได้เลยว่าเธอเสียใจมากเพียงใด นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอร้องไห้เสียใจเพราะเขา สายตาของเคียงเดือนหันไปจ้องมองรูปแต่งงานบนโต๊ะข้างเตียงเป็นรูปเดียวที่เขายิ้มให้เธอคือรูปแต่งงาน หลังจากนั่นแม้แต่หางตาเขาก็ไม่เคยมองเธออีกเลย

“ฉันจะเปลี่ยนใจคุณยังไงดีคะ คุณถึงรักฉันบ้าง”

ไม่นานนักเสียงรถที่คุ้นเคยก็แล่นเข้ามาจอดที่หน้าประตูบ้าน เมื่อได้ยินดั่งนั่นมีหรือที่เคียงเดือนจะไม่วิ่งลงไปรับผู้เป็นสามี แต่ทว่าเขาไม่ได้กลับมาเพียงคนเดียวแบบทุกครั้ง

“เธอเป็นใคร มากับสามีของฉันได้ยังไง”

น้ำเสียงที่เอ่ยถามนั่นสั่นเคืองพอสมควร เคียงเดือนได้แต่จ้องมองหญิงสาวที่ยืนแนบเคียงกายผู้เป็นสามีแนบแน่นแบบที่เธอไม่เคยได้มาก่อน ความอิจฉาเริ่มก่อตัวในใจของเธอเอง

“นี่ใครหรอคะพี่กร ทำไมเพียงถึงไม่เคยเห็นคะ แล้วที่บกว่าพี่กรเป็นสามีหมายความว่ายังไง”

น้ำเสียงหวานใสของเด็กสาวที่อยู่ข้างกายของรัตติกรเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพียงฝัน เด็กสาวหน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโต ปากเป็นกระจับ แก้มแดงใสโดยไม่ต้องแต่งเติม ผิวขาวอมชมพู แววตาใสซื่อโดยแท้จริงและนิสัยที่ดูท่าทางแล้วเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก

“แค่คนใช้ใฝ่สูงครับตัวเล็ก”

คำตอบของชายตรงหน้าเหมือนฟ้าผ่ากลางใจของเธอเอง คำพูดของเขาคนนั้นไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาเหยียบที่แห่งนี้เธอก็ถูกเขามองเป็นคนใช้มาตลอด คำพูดของเขาเมื่อกี้จึงไม่แปลกแต่ทำไมกันมันถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้

“เพียงฝากเก็บระเป๋าด้วยนะคะ” 

เสียงเด็กสาวเอ่ยขึ้นเรียกสติเคียงเดือนที่เหม่อลอยไปกับคำพูดของชายหนุ่มเมื่อกี้ แต่ไม่ทันที่จะได้ตอบกลับอะไรทั้งคู่ก็เดินโอบกอดผ่านหน้าเธอไปเหมืนเป็นธาตุอากาศ เคียงเดือนเคลื่อนย้ายร่างกายมานั่งร้องไห้เอาเป็นเอาตายที่สวนดอกไม้หลังจากที่เธอเก็บของให้ทั้งสองเสร็จ

“เดือนไม่น่าไปรักคนแบบคุณเลย เดือนควรขอหย่าด้วยซ้ำ ทำไมฮึก....ทำไมคุณทำแบบนี้คุณรัตติกร คุณมันเลวที่สุด” เสียงร้องไห้ปาดจะขาดใจของเคียงเดือนที่กรีดร้องออมาเพราะความเจ็บปวด

 ในจังหวะที่เคียงเดือนร้องไห้สายตาที่คมของเธอหันไปเห็นเงาของคู่รักผ่านกระจกม่านบานใหญ่ที่กำลังบรรเลงบทเพลงรักนั้น ยิ่งเหมือนมีดที่วิ่งเข้ามาทิ่มแทงเธอนับร้อยนับพันเล่ม  ห้องนั่นที่เธอไม่มีทางได้เข้า

ใกล้และเข้าไป วันนี้เขากลับพาเด็กสาวคนนั้นเข้าไป เธอคนนั้นคงสำคัญกับเขามากเลยใช่ไหม

รุ่งเช้า

“คุณเดือนไม่สบายเปล่าคะ ให้ชมพูมันไปซื้อยาให้ดีไหมคะ”เสียงของป้าบัวแม่บ้านเอ่ยถามด้วยความห่วงใยเมื่อเห็นสีหน้าของผู้เป็นนายหญิงไม่มีความสดใสเอาซะเลยตั้งแต่มาที่นี่

“ใช่ๆให้ชมพูไปซื้อให้ไหมคะ หน้าคุณเดือนดูซีดมากเลย”ชมพูหลานของป้าบัวพูดเสริมทัพเมื่อเห็นด้วยกับผู้เป็นป้า

“ไม่เป็นไรจ้ะชมพู รีบทำข้าวต้มเถอะอีกสักพักคุณกรก็จะลงมาแล้ว”

เคียงเดือนเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่สู้ดีนัก จะให้เธอบอกได้ยังไงว่าเธอเล่นร้องไห้ทั้งคืนไม่ยอมนอน

07:25

“จ๊ะเอ๋...ป้าบัวคิดถึงจังเลยยยย”เสียงของผู้มาใหม่พร้อมการวิ่งเข้ากอดป้าบัวราวกับสนิทกันเป็นอย่างดี

“คุณหนูเพียง กลับมาตั้งแต่เมื่อไรคะป้าคิดถึงมากเลยค่ะ”

เมื่อป้าบัวตั้งสติและรับรู้ว่าใครกันที่เป็นผู้วิ่งเข้ามากอดก็ตกอกตกใจเมื่อเห็นว่าเป็น เพียงฝัน ป้าบัวเอ่ยตอบและกอดกลับอย่างดีใจ 

“เมื่อคืนค่ะ เพียงคิดถึงป้าบัวที่สุดเลย”น้ำเสียงออดอ้อนนั่นทำเอาคนฟังก็อดเอ็นดูในตัวเธอไม่ได้

“ผมไปรับกลับมาเองครับ”น้ำเสียงของผู้ที่เดินเข้ามาใหม่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากรัตติกร

ทั้งสี่คนคุยสนุกสนานอยู่ในครัวจนลืมไปว่ายังมีหญิงสาวอีกคนที่ยืนรับรู้ทุกอย่างอยู่ด้วย เมื่อเคียงเดือนเห็นดั่งนั่นจึงเดินออกมานั่งเล่นที่สวนดอกไม้ที่เธอตั้งใจปลูกเองกับมือ

“พี่เคียงเดือนคะ ไปกินข้าวด้วยกันเถอะค่ะ”

เสียงของเพียงฝันเรียกสติของเคียงเดือนที่กำลังหลุดลอยไปกลับมา ผู้ที่มาเรียกนั้นมาด้วยท่าทางอ่อนหวานยิ้มแย้มสดใสเล่นเอาคนฟังใจวูบวาบไปไม่น้อย ก็ดูเด็กสาวตรงหน้าเธอสิทั้งอ่อนโยน น่ารัก ใสซื่อ แสนดีขนาดนี้ทุกคนจะรักก็คงไม่แปลก มันต่างจากเธอโดยสิ้นเชิง......